Við Sonja vöknuðum við að það var óvæntur gestur í íbúðinni í morgun (um 7.30). Þetta byrjaði þannig að við heyrðum skrjáf í gardínunni og vorum bæði að hugsa hvað þetta væri án þess samt að pæla mikið í þessu, en þetta var eins og rok væri að henda gardínunni til og frá. Mér fannst þetta mjög skrítið í ljósi þess að ég var nokkuð viss um að glugginn væri lokaður og hélt fyrst að það væri köttur að vesenast eitthvað en þegar þetta var búið að vera svona í 5 mínútur var ég viss um að þetta væri bara vindur. Síðan heyrðist hátt og snjallt: "MJÁ" úr glugganum og þá var greinilega kattarkvikindi sem hafði komið inn um annan glugga og var að reyna að komast út um þennan. Ég sendi Sonju af stað í að redda málunum en hún er betri að höndla svona kvikindi og reyndist þetta vera einn stærsti köttur sem við höfum séð, bæði stór og feitur og rosalega gæfur og vildi láta klappa sér. Sonja henti honum síðan út um svaladyrnar og við fórum síðan í vinnuna.

Já, það er ekki mikið að gerast í lífi mans þegar maður getur skrifað svona langan pistil um svona ómerkilegt mál enda er Slembibullið dægurmálarit sem tekur á öllum hliðum samfélagsins.