Rétt eftir að Jói var búinn að bjóða mér far í tennis þá hringdi síminn frá veðurstofunni. Þar var mér tjáð að fullt af fólki væri að hringja frá Neskaupsstað og Egilsstöðum. Ég var bara eins og spurningamerki í framan og sá ekki alveg í hendingu hvernig þetta tengdist mér, þó að mig grunaði nú að eitthvað hafði nú gerst þarna fyrir austan. Ég hringi strax í Jóa og segi honum að ég verði að rjúka upp á veðurstofu og kæmi líklegast ekkert í tennis (en ég lifði þó enn í voninni um að komast). Þegar ég kom uppeftir og settist við tövuna sá ég þetta líka fína úslag á öllum mælunum. Og til að gera langa sögu stutta þá er hér það sem var að gerast og kom í veg fyrir tennisiðkun mína í þetta sinn.