fall er fararheill 
Á sunnudag fór ég á mótorhjólið, fór ég í Sólbrekkubraut en hún er við Grindarvíkurafleggjara (í Sólbrekku sem sagt).  Var þar í 2 tíma og keyrði á fullu og var helvíti gaman.  Engin slys þann daginn. En vegna þess að það var svo gaman þá var ákveðið að taka stuttan dag í vinnunni í gær og var ég mættur klukkan 16.00 á sama stað.  Byrjaði þetta allt vel en þegar ég var orðinn full sprækur þá fór ég á stökkpall, snéri hjólinu örlítið til hliðar í loftinu og man ég að ég hugsaði með mér að þetta endar illa, já og viti menn það gerði það.  Ég flaug á hausinn á töluverðri ferð, þ.e. þegar ég lendi þá small ég duglega í brautina.  Strax fann ég að öxlinn hafði skollið illa í en ég stóð þó upp labbaði nokkra hringi í kringum sjálfan mig á meðan sjokkið var að renna af mér.  Tók svo hjólið og færði það út úr brautinni. Nú vegna þess að adrenalínið var á fullu og ég í hálfgerðu sjokki þá ákvað ég að fara aftur til að venja mig við aftur upp á næsta skipti, svo ég myndi bara hugsa um þetta næst þegar ég ætlaði að fara og myndi því hætta við.  Ég tók nokkra hringi í viðbót, í síðasta hringnum datt ég næstum tvisvar í beygju og þá ákvað ég að nú væri nóg komið og farið heim. Ég vissi svo sem að dagurinn eftir yrði slæmur í líkamanum og stendur það fyllilega, ég er helvíti slappur í dag og sérstaklega í vinstri öxl.  Sem betur fer er ég bara að fara að horfa á fótbolta í kvöld... Já enginn sagði mér að þetta væri hættulaus íþrótt.  
|      | 
   
     
   
      
       
         Tja, þú ert þó óbrotinn sem betur fer 
      
         10:13   Hjörleifur   
      
   
  |   
	 |